TEST / DIVINE ACOUSTICS ALYA 2/ Niewielka polska manufaktura Piotra Gałkowskiego oferuje kolumny niebanalne. Od razu rozpoznawalny wygląd, znakomite wykonanie i wykończenie, wykorzystanie określonych rozwiązań technicznych – to cechy sprawiające, że nie można ich pomylić z żadnymi innymi rodzimymi głośnikami. A jak sprawują się brzmieniowo najmniejsze oferowane zestawy? Przeczytajcie test monitorów Divine Acoustics Alya 2.
Marka nie jest szeroko znana, choć co bardziej dociekliwi audiofile pewnie znają już kilka recenzji modeli Divine Acoustics. Firma powstała oficjalnie dekadę temu, ale głośniki dla siebie i znajomych, jej założyciel konstruował już znacznie wcześniej, bo muzyka była i jest dla Piotra Gałkowskiego bardzo ważna.
Przełomem okazał się jednak pewien koncert. „W październiku 1996 r. pojechałem do Warszawy na jedyny w Polsce koncert Michaela Jacksona. Koncert był zrealizowany dźwiękowo tak perfekcyjnie, że aż zapierało dech. Gdy wróciłem podekscytowany do domu, chciałem posłuchać tych samych utworów, żeby poczuć jeszcze przez chwilę tę samą atmosferę. Jak wielkie było moje rozczarowanie, gdy usłyszałem pierwsze dźwięki! Głośniki, które wtedy posiadałem, wydały z siebie coś… nieokreślonego. Po głośnikach średniej klasy, jednej ze znanych dużych firm światowych, spodziewałem się znacznie więcej i zdałem sobie wtedy sprawę, że nie brzmią tak, jak powinny. Byłem wtedy nastolatkiem i nie było mnie stać na lepsze i droższe. Wtedy właśnie narodził się pomysł, że zrobię głośniki, które będą dawały radość ze słuchania muzyki, będą brzmiały tak, jak na tamtym koncercie i nie będą kosztowały majątku” – pisze na swojej stronie internetowej konstruktor.
Pierwszym poważnym modelem, nad którym Piotr Gałkowski pracował niemal trzy lata, były kolumny Altair. W 2008 roku powstała flagowa Proxima, której trzecia generacja wytwarzana jest do dziś. W tej chwili w ofercie są cztery modele: podłogowe Electra 3 i Proxima 3, monitory Alya 2 i głośnik centralny Maia 2 – można więc z nich złożyć zestaw kina domowego. Większość to kolumny w obudowach zamkniętych (tylko Electra ma bas refleks skierowany w dół), wszystkie są konstrukcjami dwudrożnymi. Początkowo do projektowania zwrotnic konstruktor używał programów komputerowych, ale ostatecznie brzmienie każdej kolumny, a więc i projekt zwrotnicy powstaje podczas długich i wielokrotnych odsłuchów. Firma ma w ofercie także kable głośnikowe i platformę antywibracyjną.
Test Divine Acoustics Alya 2. Charakterystyczne cienkie obudowy
Divine Acoustics robią kapitalne wrażenie swoim projektem plastycznym, wykończeniem i jakością wykonania. Wszystkie kolumny są budowane ręcznie metodami rzemieślniczymi, choć projekty powstają w środowisku CAD (rysunki, szablony, modele 3D) i wyróżniają się bardzo rzadko spotykanym wyglądem: ich obudowy są lekko zaokrąglone, maja charakterystyczne proporcje, a do ich wykończenia wykorzystano skórę. To są naprawdę cacuszka! A jeśli dodać do tego niewygórowaną cenę, to robi się naprawdę przyjemnie.
Test Divine Acoustics Alya 2 – budowa
Divine Acoustics Alya 2 to niedrogie i wspaniale wykonane kolumny. Ich cena (w zależności od wykończenia od 3 tys. zł plus 1,4 tys. zł za stendy) plasuje je na przełomie grupy budżetowej I średniej. Te niewielkie monitorki są płaskie, a obudowę zaokrąglono. Ma to wpłynąć na tłumienie niepożądanych fal stojących.
W tym celu dość mocno je także wytłumiono materiałami o zróżnicowanych właściwościach tłumiących. Dobrano je starannie, producent podaje, że bardzo dokładnie ważone jest wytłumienie (z dokładnością 0,01 g). Obudowa wzmocniona jest stalową kratownicą (5 nakrętek widocznych jest z tyłu obudowy), skręcone są też boki (czego nie widać z zewnątrz). Dodatkowo w bocznych ściankach od wewnętrznej strony nawiercone są otwory, które rozbijają fale stojące. Kolumny mają obudowy zamknięte o objętości 3 litrów. Drewnianą obudowę wykończono skórą.
Test wzmacniacza Haiku Audio SOL II
Monitory to konstrukcja dwudrożna, ale bardzo charakterystyczna, bo pracują w nich głośniki wysokotonowe i przetworniki szerokopasmowe, które obsługują też część góry. Jedwabne drivery wysokotonowe są własnym projektem, firma kupuje napędy i cewki, a całe obudowy – komora balastowa i komora obniżająca rezonans – są autorskiego projektu. Głośniki składane są ręcznie w niewielkich partiach.
Test Divine Acoustics Alya 2. Skóra i piękne naturalne forniry
Przetwornik szerokopasmowy to 11-cm konstrukcja oparta na papierowej membranie bez powlekania (bardzo lekka), z perforowaniem dla usztywnienia, magnes większy niż sama membrana. Modyfikacje firmowe to symetryzacja pola magnetycznego w szczelinie za pomocą dodanych elementów z miedzi oraz strojenie kosza głośnika (system BAD, który producent stosuję zawsze dla każdego głośnika), żeby wydobyć więcej głębi i obniżyć zniekształcenia. Częstotliwość podziału ustawiona jest dość wysoko i “basowiec” gra właściwie aż 7 oktaw. Zwrotnica to czyste filtry drugiego rzędu. W zwrotnicy są 2 cewki i 3 kondensatory Jantzen Z-Standard/ Cross-Cap, zwrotnica nie ma ani jednego rezystora. Okablowanie to przewody z miedzi. Gniazda głośnikowe są pojedyncze.
Podstawki zbudowane są z metalu oraz sklejki pokrytej materiałem tłumiącym, odpornym na zabrudzenia. Podstawki są solidnie zbudowane i prezentują się znakomicie. Montaż podstawek jest intuicyjny, magnesy umieszczone w górnym elemencie mają ułatwić montaż głośnika i zabezpieczyć go przed zsunięciem zanim zostanie przykręcony. Wszystkie śruby przykręcamy jednym kluczykiem i nie trzeba ich dokręcać zbyt mocno. Całość wygląda rewelacyjnie, żadna z żon nie powinna kręcić nosem. Ba, kolumny mogą stać się ozdobą niejednego mieszkania.
Ciąg dalszy na str. 2
Brak komentarzy