Postanowiłem zmienić nastrój i włączyłem CD Jarka Śmietany i Wojciecha Karolaka „I love the blues”. I tutaj trochę podobna historia, dźwiękowi szczególnie w średnich rejestrach brakowało nieco masy, ale za to pojawił się bluesowy rytm, wyraźnie zaznaczony bas. Pokazał się również transparentny wyższy zakres, co ważne bez podbić i wyostrzeń, wszystko podane z wielką kulturą. Zachęcony pomyślałem że nie może zabraknąć kochanego Erica Claptona, i tutaj niespodzianka. „Me and Mr Johnson” zagrało naprawdę świetnie – od pierwszego „When You Got a Good Friend” był pulsujący, zwarty rytm, dobry wokal, dźwięczna perkusja bez jakichkolwiek przycięć czy ziarnistości. Bardzo przekonujące granie. Trzymając się muzyki żywej sięgnąłem po Zaz i jej „Recto Verso” – i również było żywo, rytmicznie, spontanicznie.
Test kabli głośnikowych QED Ruby
Przyszła kolej na klasykę. Anne Sophie Mutter najpierw zagrała koncerty Bacha, potem koncert Sofii Gubaiduliny napisany specjalnie dla niej (Deutsche Grammophon). Skrzypce często obnażają niedostatki słabszych systemów, stając się krzykliwe, tymczasem słuchając Haiku nic takiego się nie stało. Skrzypce były śpiewne, orkiestra wyraźnie zaznaczała rytm, słuchało się tego z dużą przyjemnością. Trochę podobnie jak w przypadku fortepianu Możdżera, pudło skrzypiec Anny Sophii odwzorowane przez Haiku było mniejsze niż zazwyczaj, ale to rzecz gustu i potrzeb słuchacza.
Wnętrze Haiku Bright MK 3. Z tyłu gniazda dobrej jakości
I wreszcie na zakończenie wokalistyka – Motety Guillaume’a de Machaut w wykonaniu Hilliard Ensemble (ECM). I tutaj wzmacniacz pokazał swoją klasę. Zagrał dźwięcznie, śpiewnie, z piękną stereofonią, wciągająco. I znowu – bez drażniących sybilantów i jednocześnie bez nadmiernego spłycenia, czy zaokrąglenia, czyli bez skrajności, w które popadają często systemy w tej kategorii cenowej.
Podsumowując – mamy do czynienia z bardzo ciekawą szkołą dźwięku, która unika fajerwerków, efekciarstwa, niczego nie upiększa. Daje nam muzykę zrównoważoną, wciągającą, pozwalającą skupić się na utworach i kunszcie wykonawcy, a nie wymaga wsłuchiwania się w każdy dźwięk osobno. Co bardzo ważne, potrafi przekonująco zagrać każdy rodzaj muzyki. Czy można lepiej? Oczywiście można, szukając więcej nasycenia średnicy, wybrzmień, dynamiki, może bardziej namacalnej stereofonii. Ale to już na półce z urządzeniami droższymi.
Borysław Czyżak
System testowy:
Żródło: Audio Aero Capitole SE
Interkonekt: Cardas Neutral Reference
Integra: Lavardin
Kable głośnikowe: Tara Labs Prime
Kolumny: Harbeth Super HL Plus
Zasilanie: PS Audio Dectet Power Center
Podsumowanie
Warto dać szansę najmniejszemu ze wzmacniaczy Haiku Audio – to zdumiewające, jak dojrzale może brzmieć podstawowa konstrukcja krakowskiego producenta; nie dajmy się zwieść cenie i pozycjonowaniu tego modelu – Bright MK3 to wzmacniacz, który może śmiało konkurować z nawet dwukrotnie droższą konkurencją.
Oferuje brzmienie dojrzałe i może przez to przeznaczone dla osób nieco bardziej osłuchanych. Jego wyrafinowanie, gładkość i obiektywizm oraz charakterystyczne dla Haiku Audio zdolności oddania mikrodynamiki z nawiązką wynagradzają niewielkie niedostatki dynamiki i mocy. Do tego dostajemy znaną z innych krakowskich modeli świetną przestrzeń i oddanie sceny stereo.
Bright MK3 to wzmacniacz dla bardziej wyrobionego słuchacza, ale może być też pierwszym Haiku Audio w waszym systemie i pozostać w nim zdumiewająco długo.
Przeczytaj też:
>>> Test wzmacniacza Audia Flight FL Three S
>>> Niedrogi DAC Myryad Z 20. Test
Hybrydowy wzmacniacz zintegrowany Haiku Audio Bright MK3
Dystrybucja: Haiku Audio
Cena: 4150 z
Dane techniczne
Lampy: 2x 6H2π-EB lub 2x ECC83
Moc wyjściowa (8Ω): 35W
Moc wyjściowa (4Ω): 65W
Pasmo przenoszenia (-1dB): 14Hz-45kHz
Pasmo przenoszenia (-3dB): 8Hz-85kHz
Klasa pracy: A/AB
Czułość wejścia: 500mV
Ilość wejść: 4 pary RCA
Ilość wyjść: 1 para
Pobór mocy (max): 250W
Wymiary: 45 x 36 x 10 cm
Waga: 12kg
Brak komentarzy